به نام خدا

شماره دوم سفرنامه حج (شهید آوینی) تقدیم به تمامی دوستان

 در میقات

تمثیل حج، تمثیل آفرینش انسان است، و تو، ای انسان، ای آنکه مشتاقانه با لقاء محبوب شتافته‌ای.
اینجا، تمثیل مرگ است، که فرمود:«موتوا قبل ان تموتوا» و این کفن است که می‌پوشی تا پیش از آنکه مرگ ترا دریابد، تو با پای خویشتن به مقتل عشق بشتابی و به مذبح معشوق. و چه می‌گویی؟...لبیک اللهم لبیک، اکنون به میقات آمده‌ای، و تمثیل میقات، تمثیل وعده‌گاه قیامت، است که فرمود:«قل ان‌الاولین و الاخرین لمجموعون الی میقات یوم معلوم» و اکنون تو به میقات آمده‌ای و اینجا باب ورود به حرم کبریایی است، ای آنکه از خود به سوی خدا گریخته‌ای و به ندای آسمانی «ففروا الی‌الله» (3) لبیگ گفته‌ای، ورود به حرم کبریایی، بی‌احرام جایز نیست.

و تو نخست باید باطن را از حب ماسوی‌ الله تطهیر کنی، و این‌گونه لباس عصیان را که شیطان بر تو پوشانده است، از تن برآوری و لباس ورود به حرم عشق بپوشی، و تمثیل احرام همین است، سفید است، چرا که کفن است، و دوخت و آرایش ندارد، چرا که لباس تقوی‌است.
رنگها از رخساره ها پریده است، و... دلها در سینه می‌لرزد،‌ و.... صداها در گلوها پیچیده است... چرا که لحظه تشرف نزدیک است، و دعوت‌ها به اجابت رسیده و حضرت حق (جل و علا) ترا به حرم خوانده است. بشتاب، بشتاب، ای از خود گذشته، به سوی خدا بشتاب.
لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک، ان‌الحمد و النعمه لک و الملک
لبیک لا شریک لک لبیک.

- به سوی کعبه

و اکنون لحظه تشرف نزدیک است، و وعده‌گاه معشوق در پیش. دلهای مشتاق، آرام و قرار ندارد و تو گویی همچون طایری قدسی، می‌خواهد از قفس تنگ سینه پر بکشد،‌ و خود را به بحر معلق آسمان آبی، بسپارد و غرقه در جذبه‌های روحانی محبت یار، خود را به حرم دوست برساند. و ارواح مشتاق، تو گویی تاب هماهنگی و هم‌قدمی با تنهای سنگین دنیایی را ندارند و پیشاپیش بدنها، خود را به حریم وصل رسانده‌اند و به حضرت اقدس او تعلیق یافته‌اند، همچنان که اشعه شمس، به شمس. چرا که فرموده‌اند، پیوند روح مؤمن به ذات اقدس پروردگار محکم‌تر است و شدیدتر، از اتصال شعاع خورشید به ذات خورشید، و چه عجب اگر این طایر قدسی روح، در اشتیاق حرم وصل به ترنم درآید و تلبیه کند، آن‌چنان که تو گویی به ندای دعوت فطرت خویش پاسخ می‌گوید، به همان پیمان نخستین، آن گاه که پرسید: «الست بربکم» و پاسخ دادیم، «بلی، بلی» لبیک اللهم لبیک. و این نوای دلنشین «لبیک، لبیک» ترنم روح مؤمنی است، که وعده‌های پروردگار خویش را محقق شده یافته است، و می‌شتابد تا خود را به مبدأ و معاد خویش پیوند دهد، و با فنای در معشوق، به جاودانگی برسد.
بیک اللهم لبیک، لبیک ذالمعارج لبیک لبیک

اللهم عجل لولیک الفرج وارزقنا حج بیتک الحرام

مسافر