در روايتي آمده است که امام صادق عليه السلام شکر را صدقه مي دادند. از آن حضرت سوال شد: آيا شما شکر را صدقه مي دهيد؟ فرمود: بلي. هيچ نيز نزد من دوست داشتني تر از شکر نيست. من دوست دارم که محبوب ترين چيز را صدقه دهم.
حال آيا کنار هم نهادن اين واقعه با آيه کريمه " لن تنالو البر حتي تنفقوا مما تحبون" نتيجه اي جز صداقت عمل را براي پيروان اهل بيت و يا شاهدان و اطرافيان ايشان به ارمغان مي آورد؟

صفحات تاريخ مملو از واقعه هاي اين چنين در شرح کرامات و بزرگواري هاي مردان اين خاندان، براي مردم و جامعه است که با مطالعه سطر به سطر آنها اين مضمون واضحتر و منصفانه تر مي شود که " شهد الله و رسوله و ملائکته هم الصادقون قولا و فعلا". خداوند و رسول و ملائکه اش شاهدند که آنها -امام صادق و پدرانشان- هم در گفته هايشان صداقت به خرج مي دادند و هم در کردارشان، که به آنچه مي گفتند جامه عمل پوشانيده و هيچ فرو گذار نمي کردند.

(اين هم به خاطر شما شريعتي دوستان!)

به من توفيق تلاش در شکست؛ صبر، در نوميدي؛ رفتن، بي همراه؛ جهاد، بي سلاح؛

کار، بي پاداش؛ فداکاري، در سکوت؛ دين، بي دنيا؛ مذهب، بي عوام؛ عظمت، بي نام؛

خدمت، بي نان؛ ايمان، بي ريا؛ خوبي، بي نمود؛ گستاخي، بي خامي؛ مناعت، بي غرور؛

عشق، بي هوس؛ تنهايي، در انبوه جمعيت؛ دوست داشتن، بي آنکه دوست بداند؛

روزي کن.

دکتر علي شريعتي