سلام ، برادر زائر فرمودند اين مطلب را بندازين تو وبلاگ

دو نوبت پيش که به زيارت شاه عبدالعظيم (ره) رفته بو دم که بر مزار مرجع تقليدي نوشته بود :

وَفَدتُ علي الکريم بغير زادٍ

و حمل الزاد اقبحُ شيءٍ اذا کان الوفودُ علي الکريم

( احتمالا مي دانسته ما همه عالم هستيم و نيازي به ترجمه نيست )

من هم در جوابش اين روايت رو مي آورم (اينجوري نقل شده )که سخاوت را ياد بگيريم و زياد از مردم دلگير نشيم:

بستني شکلاتي

پسرکي وارد رستوران هتلي شد وپشت ميزي نشست

پيشخدمتي يک ليوان آب جلوي او گذاشت،

پسرک: يک ظرف بستني شکلاتي چنده؟

پيشخدمت: پنجاه سنت،

پسرک دستش را از جيبش بيرون آورد و

سکه هايش را شمرد، سپس پرسيد:

يک ظرف بستني ساده چطور؟

عده اي منتظر ميز بودند وپيشخدمت کمي ناشکيبا شده بود،

با عجله گفت: سي وپنج سنت

پسرک دوباره سکه هايش را شمرد وگفت:

من يک ظرف بستني ساده مي خورم،

پيشخدمت بستني را آورد وصورتحساب را کنار آن گذاشت

پسرک بستني را خورد،

حسابش را به صندوقدار پرداخت ورفت.

وقتي که پيشخدمت برگشت تا ميز را تميز کند،

از آنچه ديد حيرت کرد!

در کنار ظرف خالي با دقت دوسکه پنج سنتي

وپنج سکه يک سنتي گذاشته شده بود،

اين انعام او بود!!!

در روايتي آمده است که امام صادق عليه السلام شکر را صدقه مي دادند. از آن حضرت سوال شد: آيا شما شکر را صدقه مي دهيد؟ فرمود: بلي. هيچ نيز نزد من دوست داشتني تر از شکر نيست. من دوست دارم که محبوب ترين چيز را صدقه دهم.
حال آيا کنار هم نهادن اين واقعه با آيه کريمه " لن تنالو البر حتي تنفقوا مما تحبون" نتيجه اي جز صداقت عمل را براي پيروان اهل بيت و يا شاهدان و اطرافيان ايشان به ارمغان مي آورد؟

صفحات تاريخ مملو از واقعه هاي اين چنين در شرح کرامات و بزرگواري هاي مردان اين خاندان، براي مردم و جامعه است که با مطالعه سطر به سطر آنها اين مضمون واضحتر و منصفانه تر مي شود که " شهد الله و رسوله و ملائکته هم الصادقون قولا و فعلا". خداوند و رسول و ملائکه اش شاهدند که آنها -امام صادق و پدرانشان- هم در گفته هايشان صداقت به خرج مي دادند و هم در کردارشان، که به آنچه مي گفتند جامه عمل پوشانيده و هيچ فرو گذار نمي کردند.

(اين هم به خاطر شما شريعتي دوستان!)

به من توفيق تلاش در شکست؛ صبر، در نوميدي؛ رفتن، بي همراه؛ جهاد، بي سلاح؛

کار، بي پاداش؛ فداکاري، در سکوت؛ دين، بي دنيا؛ مذهب، بي عوام؛ عظمت، بي نام؛

خدمت، بي نان؛ ايمان، بي ريا؛ خوبي، بي نمود؛ گستاخي، بي خامي؛ مناعت، بي غرور؛

عشق، بي هوس؛ تنهايي، در انبوه جمعيت؛ دوست داشتن، بي آنکه دوست بداند؛

روزي کن.

دکتر علي شريعتي

خدا را چه ديدي شايد مولايمان چشم بر هم نهاد و من تقلبي را هم بين اين اصل ها پذيرفت.

شايد به آرزويش برسد و مثل کساني شود که دوستشان دارد.