وقتي آمريكا صريح و بي پرده، جهان بدون جمهوري اسلامي ايران را آرزو مي كند و در جهت تحقق اين آرزو، هزينه مي كند، نقشه مي كشد، آدم تربيت مي كند، جاسوس و روشنفكر اجير مي كند، وعده مي دهد، خط و نشان مي كشد، بله، وقتي آمريكا جهان بدون ما را در برنامه دارد، ما چرا جهان بدون آمريكا را طلب نكنيم؟ مگر ما چه گناهي مرتكب شده ايم كه يك ابرقدرت، با انبوهي از تجهيزات نظامي و كوهي از امكانات و دارايي هاي مالي و گستره اي از طبيعت ناب الهي، چشم ديدن ما را ندارد و از تماشاي حضور ما اوقاتش تلخ مي شود؟ پاسخ اين سؤال را ساموئل هانتينگتون، مبدع نظريه جنگ تمدن ها بيان مي كند. او، با ترسيم كشوري مثل تركيه، كه زماني، پدربزرگ جوامع اسلامي و صاحب بزرگترين امپراتوريها بوده است، نشاني طريقي را مي دهد كه به شدت مقبول غرب است و غرب از يك چنين تحول و نگرشي كه در تركيه رخ داده، استقبال فراواني مي كند