چه قدر فاصله اينجاست بين آدم ها
چه قدر عاطفه تنهاست بين آدم ها
کسي به حال شقايق دلش نمي سوزد
و او هنوز شکوفاست بين آدم ها
کسي به خاطر پروانه ها نمي ميرد
تب غرور چه بالاست بين آدم ها
و از صداي شکستن کسي نمي شکند
چه قدر سردي و غوغاست بين آدم ها
ميان کوچه‏ي دل ها فقط زمستانست
هجوم ممتد سرماست بين آدم ها
ز مهرباني دلها دگر سراغي نيست
چه قدر قحطي روياست بين آدم ها
کسي به نيت دل ها دعا نمي خواند
غروب زمزمه پيداست بين آدم ها
غريب گشتن احساس درد سنگيني ست
و زندگي چه غم افزاست بين آدم ها
مگر که کلبه دل ها چه قدر جا دارد
چه قدر راز و معماست بين آدم ها
چه ماجراي عجيبي ست اين تپيدن دل
و اهل عشق چه رسواست بين آدم ها