با برانداز كردن اين مأدبه ميتوان نتيجه گرفت كه چه رازي دردل اين عناوين ظاهري نهفته است كه البته الله اعلم بما في قلوبكم
به هر حال فهميدم كه هر مسافري را سفري بايد و هر مهاجري را هجرتي شايد
و در اين اسفار حقي و خلقي و سفرهاي از خود به خدا و در اين هجرت از تاريكيهاي ماهيت به نورانيت وجود هميشه دو نوع غبار داريم :
گروهي همان غبارهايي هستند كه بايد زدوده شوند تا بتوان راه راپيدا كني و مرحله بعد را ببيني و نوع دوم آن غبارهايي كه در اين سير و سلوك بر تن سالك مينشيند كه بايد آن را توتياي چشم كنيم مخصوصا اگر آن غبار را صبا (وبلاگ) از كوي دوست آورده باشد
و فراموش نبايد كرد كه براي وصال بايد حباب هاي خودبيني و تكبر را تركاند . حبابهايي كه با آنها انسان خود را آنقدر بزرگ ميبيند كه باعث سقوط و انهدام ميگردند
البته حبابهاي ناجي را هم ميتوان تصور كرد كه اگر در درياي غفلت غرق شدي با ايثار خود انسان را از خفگي نجات دهند
و در مورد مهاجم هم چه خوب است كه اگر هجومي هست بر سر نفس خود باشد كه اگر اين مراحل را پيمودي تازه ميتواني زائر صاحب خانه باشي
پيس در آنجا فرصت را مغتنم شمار و آنقدر معرفت داشته باش كه ياران دوست را فراموش نكني
تازه وارد هم در ابتداي اين راه است و به دعا و ياري شما محتاج
بالاخره اينكه القاب با معنا و عناوين متواضعانه اي داريد
